De zolder en het platte dak.

Als je de trap opliep, die bovenaan nog met een bocht naar links ging, kwam je op een grote zolder terecht. Rond het trapgat stond gelukkig een mooi wit hekje. Verder was het een open ruimte waar misschien ook wel wat waslijnen hingen. Maar vaak werd de was ook buiten gedroogd. En dat was dan niet achterthuis, in de tuin, maar hier op het platte dak.

De voorzolder.
De zolder was natuurlijk een waar kinderparadijs. We speelden daar met autootjes en treintjes en we konden het altijd laten liggen, want niemand had er last van. Maar we konden er ook heel leuk verstoppertje spelen, want op die grote zolders waren altijd wel hoekjes en gaatjes waar je in kon kruipen. Je kon zelfs achter het kamertje kruipen, onder het schuine dak.
Op de zolder, achterin onder het smalle deel van het dak, stonden allemaal dozen en kisten. Ik denk dat ze nog wel van de verhuizing vanuit Idskenhuizen daar lagen.
In het begin stond er nog zo'n ouderwets kolenfornuis op zolder. Die zal dus wel voordien onder de schouw in de keuken hebben gestaan.
Rondom onder de schuine kap liep de leiding van de cv in isolatie, ongeveer 20 cm doorsnee. Ook bij het deurtje naar het platte dak, maar daar was een bankje overheen getimmerd. En verder was er een tamelijk lage afstap, ik denk 50 cm, om buiten te komen.

Het platte dak.
Want links in het dak was nog een klein deurtje, waardoor je naar buiten kon kruipen. Je moest dan zelfs nog eerst over een bankje of over verwarmingsbuizen of zoiets zien te kruipen.

Als je dan dat deurtje open deed, zag je het grote platte dak, helemaal bedekt met mooi stenen. En daar lagen ook heel wat vuurstenen tussen. Wij hadden al snel door hoe die eruit zagen. Als je zo'n steen tegen een andere steen ketste, kwam er een grote vonk uit. En het rook op een bepaalde manier. Als ik nu nog wel eens een vuursteen vind, dan ben ik weer helemaal terug op het dak van ons huis.

We konden zomaar van het dak aflopen, aan de achterkant van het huis. Ik zag dat er nou mooie hekjes rond het dak staan, maar dat was vroeger niet zo. Maar we zijn er nooit afgevallen. Wel stapten we soms zo in de dakgoot van de kerk en dan kon je een heel eind lopen. Ook gingen we vaak het dak bij de toren omhoog klauteren en dan konden we leuk achter de toren zitten en naar de straat kijken. Als we steentjes gooiden als er mensen langs liepen, dan gingen ze aanbellen en zeggen dat we op het dak zaten. Flauw hoor. We waren toch al groot! Ik was al wel 7 jaar.

En toen ik vier jaar was, stond er een keer een hoge ladder van de schilders tegen het dak, aan de achterkant van het huis dus. En toen ben ik die hele ladder omhoog geklommen. Maar ook nu hadden de overburen weer naar mijn ouders opgebeld, want ze vonden het veel te gevaarlijk. Nou, ik vond het heel gewoon. Ben bovenaan door mijn vader of moeder geholpen om het dak op te klimmen. Dat was dat. Nee, de kleindochter van een schilder vindt dat helemaal niet eng. :-)

Aan de voorkant van het huis konden we niet eraf vallen, want daar liep het dakje een stukje door. Het had wel wat, zo'n dak.

De zolderkamer.
Achter het hekje van het trapgat was ook nog een kamer. Kennelijk pas later daar gemaakt, met een gammele deur erin.
Er was ook geen verwarming in, want in de winter stonden de bloemen op de ramen. De jongens sliepen in de zomer hier, en ook in de winter als er logé's waren.
Het bed stond links tegen de achterwand. In het kleine gangetje kon nog net een (hoog) nachtkastje. Rechts stonden twee stoelen en een commode met een lampetkan, maar die gebruikten wij niet meer.
Later stond het bed volgens mij meteen rechts. Verder stond er nog een nachtkastje, zo'n eiken kastje met een hoge deur, en daarboven een laatje, en met een marmeren bovenkant erop. Zo'n kastje waar de po in stond.
Ook zal er nog wel een stoel in gestaan hebben. En in de zomer dus de zwarte kachel uit de achterkamer. Voor de vlag. En lag er nou een oud kleed op de houten vloer? Zal toch wel?

Tot zover de beschrijving van alle vertrekken in het huis. Misschien kunnen Henk en Jan het nog wat aanvullen? Want zij waren iets ouder en weten ook weer andere dingen dan ik.

En ik ben wel heel benieuwd hoe het er nu uitziet.

Leuk, al schrijvende kwamen er weer allemaal verhalen naar boven. Over het raam in de achterkamer. En over mijn pop die verkoold is omdat die koude voetjes had. En...
Ik zal zo nu en dan weer een verhaaltje aan deze site toevoegen.

Veel plezier bij het lezen ervan.
Hartelijke groeten en tot ziens,
Henny Kalisvaart-Tiemens.