Sinterklaasavond
Wij hebben tot voor een paar jaar inderdaad elk jaar het Sinterklaasfeest gevierd. Eerst natuurlijk thuis. Daar deden we alle cadeautjes dan in een grote wasmand. Maar later was die mand te klein, dus dan waren er nog heel veel losse cadeaus eromheen. Wij deden en doen nooit met surprises. Ik ben geen legpuzzelliefhebber namelijk. Dat zijn mensen die heel lang doen over het maken van een puzzel, en het daarna met het grootste gemak weer heel snel stuk maken. Ongelofelijk vind ik dat. :-))) Nee, dat is niks voor mij. En daarom vind ik surprises maken ook niet leuk: je doet er misschien een week over, en ze worden in één tel stuk gemaakt. Vreselijk lijkt me dat.
Dus: alleen gedichten. En mijn ouders gingen inderdaad een week voor Sinterklaasavond al terugtrekken op resp. kantoor en slaapkamer, met grote verboden om daar onverwachts binnen te vallen. Het was altijd wel een leuke tijd. Wij kregen vaak sjaals en handschoenen, dat soort dingen, en heel veel boeken. Mijn moeder zat in een redactie waar ze ook boeken moest recenseren, en zij koos altijd de kinderboeken. En die kreeg ze dus gratis en die kregen wij dan van de Sint. De gedichten stonden op de achterkant van de drukproeven, maar dat vonden wij helemaal niet gek. Mijn moeder gebruikte die drukproeven altijd voor allerlei aantekeningen en kladbrieven, dus dat zou Sint ook wel zo doen. Ja toch?? haha.
Toen onze kinderen klein waren, hebben we eerst samen met onze broer en schoonzus Sint gevierd. Zij hebben een zoon die een jaar ouder is dan onze kinderen. Later nog eens met een vriendinnetje van Marieke, die zelf Oostenrijkste ouders had, of zoiets, of met met moeder samen. Of met de overburen waarmee we ook wel een midweek naar Center Parcs gingen. En later natuurlijk dan ook weer met de vriendjes van de kinderen. Dat was wel apart, want toen bleek dat wij toch een heel eigen 'recept' hadden ontwikkeld hoe zo'n avond eruit moest zien. We zijn tot laat in de middag voor het heerlijk avondje nog allemaal heel erg druk met het inpakken en de laatste gedichten maken. Iedereen moet opeens op de computer, om ze te printen. (Vroeger schreven we onze vingers blauw).
Dan de cadeaus naar de ouderslaapkamer brengen, waar ze in de wasmand worden gedaan. Hoewel, ze werden later in boodschappenkratten gedaan. :-)
Dan gingen we nog gezellig eten, bijv. fondu of gourmetten, maar we hadden allemaal wel haast natuurlijk, dus om 7 uur werden alle cadeaus in een grote stapel midden in de voorkamer gelegd. En ik ging dan naar de wc, oftewel heel lang aanbellen. Dat mag ik zo graag doen. Bellen tot ik iemand hoor komen. Die roepen elk jaar weer: Daar is Sinterklaaaaaaaaaaaaaasss! En dan schiet ik de schuur in. haha. Dan begint het. De jongste mag beginnen, of de oudste. Ze mag een pakje pakken dat niet vóór haar is en ook niet ván haar. Dus dat is altijd even zoeken. Maar met z'n zessen is er altijd wel een aardig pakje te vinden. Stilte: het gedicht wordt gelezen.
En dan het pakje uitgepakt, bewonderd, op het tafeltje naast de stoel gezet, het papier met een zwierige boog achter de bank gegooid en heel hard: Dank U Sinterklaasje! gezongen. En daarna herhaalt zich het tafereeltje, nu mag de uitpakker dus een pakje zoeken, niet voor en niet van jezelf. We zijn hierin heel streng. haha. Die schoonkinderen vonden het maar gek hoor. Maar ze lieten zich niet kennen. Na drie kwartier is er pauze. Dan komt er chocomel met slagroom en taaitaai op de tafeltjes. Dan gaat het weer door. En het laatste pakje is altijd HET SPEL. Elk jaar kocht ik een nieuw gezelschapsspel, en dat gingen we dan na die tijd nog spelen. Vaak een van de weinige keren dat we dat spel speelden hoor. Hoewel, Catan is wel heel erg leuk gebleken dus.
Maar voordat we alles gingen opruimen, maakten we nog heel omslachtig een groepsfoto. Of een paar natuurlijk. En daarbij nemen we allemaal zoveel mogelijk cadeautjes in onze handen. Het zijn over het algemeen hele aparte foto's geworden.
Ik zag bij de oude foto's van mijn ouderlijk huis dat we dat vroeger ook al deden! haha. Zie je, hier heb ik een sjaal en een klapper gekregen. En mijn zusje iets met magneten op een bord, waar je figuurtjes mee kan maken. En mijn broer de pianist een boek over Bach en een metronoom. Mijn vader een boek over Prins Bernhard, geloof ik.
Dus zo vierden wij Sinterklaas.
terug naar de vorige pagina
|