Bespiegeling over het gulle leven

Hoe we de kracht van vrijgevigheid kunnen delen —
thuis, op ons werk en over de hele wereld.

terug

Mike Dickson | september 2010
De afgelopen dertig jaar is het voor velen van ons in de Westerse wereld feest geweest. Wij zijn aangemoedigd onafhankelijk en zelfstandig te worden, succesvol en rijk te worden, op zoek te gaan naar waarachtig geluk en ons ‘ware zelf’. We zijn aangemoedigd een eigen huis te kopen, te beleggen in aandelen, ondernemer te worden, wereldreizen te maken en zoveel geld te lenen als we maar wilden voor de aanschaf van spullen die we nuchter -bezien niet echt nodig hadden. We zijn uitgekiend bestookt met reclame en marketing om een levensstijl te kopen in plaats van naar een echt leven te streven. We dachten dat het niet op kon. Maar nu staat ons deel van de wereld er minder rooskleurig voor. We zijn natio-naal, zakelijk en individueel failliet. We staan voor triljoenen in het krijt. Het zijn zulke onvoorstelbare bedragen, dat ze onze eigen, verstandigere voorouders zouden vervullen van afgrijzen en ongeloof. Onze kinderen zullen er tientallen jaren over doen om die schulden af te lossen.

Ik denk dat het tijd wordt dat we de wereld veranderen — tijd dat we wakker worden en besluiten dat we als individu en als groep de uitdagingen waarmee onze maatschappij wordt geconfronteerd kunnen aanpakken. We kunnen allemaal een leidersrol op ons nemen, initiatiefnemers voor verandering zijn door een guller, proactiever leven te leiden, door elkaar te inspireren en door een voorbeeld te zijn voor onze vrienden en onze kinderen.

In ons hart weten we dat het goed is om gul te zijn. We zijn veel blijer met onszelf wanneer we andere mensen kunnen helpen en het raakt ons wanneer anderen genereus voor ons zijn. Een gul leven is een gelukkiger leven. De uitdaging is een manier te vinden om een guller leven te leiden in de echte wereld. Als individu hebben we weinig kans de uitdagingen waar wij en de wereld voor staan — sociaal, economisch en ecologisch — aan te pakken, maar collectief kunnen we dat wel. Het is tijd om guller te worden en een vrijgeviger wereld op te bouwen, om iets terug te halen van de praktische eenvoud waarmee we leefden. Het is tijd dat we beginnen een wereld te scheppen in plaats van er een aan te schaffen, dat we de eerste stap zetten naar een guller leven.

Gulheid draait niet om geld, hoewel geld geven aan een goed doel of zelfs een ander mens — in stilte en zonder poeha — een belangrijk element kan zijn in een leven dat de moeite waard is. Iets van onszelf geven is de grootste daad van vrijgevigheid.

Een gul leven betekent meer ons best doen om voor elkaar te zorgen, actief betrokken raken bij onze eigen gemeenschap, opkomen voor de armste en meest achtergestelde leden van onze maatschappij en hun voorvechters en ambassadeurs worden. Een gul leven betekent aandacht schenken aan de benarde situatie van de armsten in de wereld en bedenken hoe we hen kunnen helpen, actief campagne voeren om te zorgen voor onze planeet, minder spullen verzamelen die we eigenlijk niet nodig hebben en stoppen met onze financiële steun aan hen die onze wereld om louter gewin verwoesten. Het betekent dat we erkennen dat we ons wel degelijk bekommeren om de vernietiging van de regenwouden, om het behoud van vis in de zee en tijgers op het land, waarover onze kinderen zich kunnen verwonderen als ze groot zijn. Het betekent dat we erkennen dat we die dingen hoger aanslaan dan wasverzachter.

We hebben in onze maatschappij een overvloed aan mensen die hun dagelijks leven invullen met een enorme portie liefde en zorg, mensen die hun werk doen, maar ook gul zijn met hun leven. We moeten die mensen aanvuren, hun werk toejuichen en een stemming creëren die hen stimuleert om zich te tonen en te gedijen. Maar er zijn nog tal van anderen — leraren, artsen, verpleegkundigen, liefdadigheids- en maatschappelijk werkers, brandweermannen, ambulancepersoneel — van wie in hun dagelijks werk een edelmoedigheid wordt gevraagd die onze lof en bewondering verdient.

We willen dat onze kinderen goed onderwijs krijgen dat hen inspireert om te leren. Als we ziek zijn, hangt ons leven misschien af van een leerling-verpleegkundige of een arts-assistent die aan zijn vierde nachtdienst bezig is. Misschien redt een groep moedige brandweermannen ons huis. Misschien zorgt een verpleegkundige voor onze moeder. Zij zijn de mensen op wie we werkelijk kunnen rekenen. En toch wil de treurige ironie van ons moderne leven dat mensen kennelijk vaak omgekeerd evenredig aan hun waarde voor de samenleving worden betaald.

Maar er is hoop. We leven in een spannende en optimistische tijd waarin ideeën, campagnes en bewegingen zich via internet en sociale netwerksites onmiddellijk kunnen verspreiden. Allemaal kunnen we als individuen, gezinnen, scholen, bedrijven, politici, journalisten, religieuze leiders — jong en oud — deze uitingsmogelijkheden gebruiken om de kracht van gulheid te verspreiden en een guller leven te leiden. Allemaal kunnen we elkaar aanmoedigen, verhalen vertellen uit verschillende landen en culturen, inspirerende voorbeelden van gulheid doorgeven en verslag doen van onze eigen gulle daden. Omdat we beter zijn dan we waren — en omdat we het kunnen.

Dit is een bewerkt fragment uit Please Take One: One Step Towards a More Generous Life, van Mike Dickson.



terug naar de vorige pagina